Rzym |
|
RzymPowstanie Rzymu nad Tybrem datuje się na 753 r. p.n.e. Warunki Geograficzne były sprzyjające - zakole rzeki wydawało się być wygodnym portem, który mógł gościć fenickie oraz greckie floty wyładowane towarami. W początkowym okresie Rzym był zamieszkiwany przez Latynów. Do około 500 r. p.n.e. Rzym był monarchią, która osiągnęła jedną z najpotężniejszych pozycji na Półwyspie Apenińskim. Miasto było pod wpływem różnych kultur, z których najistotniejszy wpływ wywierała kultura etruska, która w połączeniu z kulturą grecką i fenicką i tak nie dała się zdominować odrębnej kulturze latyńskiej. W IV w. p.n.e. rzymianie podbijali Italię konfiskując znaczną część ziem swoich przeciwników, tworząc na tych terytoriach kolonie wojskowe. Strategicznym posunięciem, które przyczyniło się do wzrostu potęgi Rzymu było zawieranie przez rzymian sojuszy wojskowych z pokonanymi wrogami, którzy musieli współuczestniczyć w rzymskich podbojach i brać udział w kolejnych kolonizacjach. Od czasu zdobycia ostatniego miasta etruskiego, czyli Volsinii, czyli od 264 r. p.n.e. Rzym zapanował nad całym terytorium Italii - do samych Apeninów, z którymi były terytoria galijskie. Od tego momentu jedynymi potęgami w zachodniej części Morza Śródziemnego był Rzym oraz Kartagina. W czasach Pompejusza Rzym był targany wojnami domowymi. Ważnym wydarzeniem tamtego okresu było zamordowanie Cezara w idy marcowe (15 marca 44 r. p.n.e.), w celu przywrócenia dawnych zasad rządzenia republiką. Brak cieszącego się popularnością Cezara spowodował, ze republika upadła i na jej miejscu powstał pryncypat wprowadzony przez Oktawiana Augusta. Po tym nastąpił rozkwit cesarstwa Rzymskiego. Czasy dynastii Antonimów były czasami rozwoju gospodarczego oraz stabilności politycznej. Okres ten zakończył się ostrym kryzysem, który nastąpił w III w. n.e. Imperium było targane wojnami domowymi i najazdami barbarzyńców. |
|